کاش* یکی* بود ، یکی* نبود اول*ِ قصه*ها نبود
اون* که* تو قصه* مونده* بود ، از اون* یکی* جدا نبود
ماه* پیشونی* رها بود از طلسم*ِ دیوای* سیاه*
پلنگ*ِ عاشق* می*پرید تا لب*ِ شیروونی*ِ ماه*
سیاوش*ِ شاهنامه* رُ کاش* کسی* گردن* نمی*زد
کاش* کسی* توی* قصه*ها از عاشقی* تن* نمی*زد
کاش* داش* آکل* با زخم*ِ تیغ* تو بسترش* جون* نمی*داد
قصه*نویس* قصه*مون*ُ با گریه* پایون* نمی*داد

تقویم* باغچه*ی* ما برگ*ِ بهار نداره*
جاده*ی* قصه*هامون* عطرِ سوار نداره*
شهرِ بزرگ*ِ قصه* ، پنجره*هاش*ُ بسته*
حتا تو دفتر مشق* ، بابا انار نداره*

کاش* توی* قصه*های* شب* برق*ِ ستاره* کم* نبود
تو قصه*ی* جن*ُ پری* دلهره* دم* به* دم* نبود
مادربزرگ* قصه*هاش*ُ بالای* طاقچه* جا می*ذاشت*
یه* عاشق*ِ تازه* نفس* تو شهرِ قصه* پا می*ذاشت*
قصه*های* قدیمی* رُ یه*جورِ تازه* می*نوشت*
آدم*ُ حوا رُ می*بُرد دوباره* می*ذاشت* تو بهشت*
اما تا اون* بیاد باید با بی*کسی* سر بکنیم*
ترانه*های* کهنه* رُ دوباره* از بَر بکنیم*

تقویم* باغچه*ی* ما برگ*ِ بهار نداره*
جاده*ی* قصه*هامون* عطرِ سوار نداره*
شهرِ بزرگ*ِ قصه* ، پنجره*هاش*ُ بسته*
حتا تو دفتر مشق* ، بابا انار نداره*